S. Bilgehan Eren
Başlığı belki çok iddialı bulmuş olabilirsiniz ama “Dünya üzerinde en kıymetli şeylerden biri altındır.” desek, sanırız bu size çok iddialı gelmeyecektir. Zira “altın”ın bir büyük değer olduğu herkesçe bilinir, çünkü “altın” tanınır. Zaten bu kitabı mevzubahis etme sebebimiz de bir nevi tanınması, bilinmesi ve özellikle okunduğunda nasıl da değerli olduğunun anlaşılması. Ezcümle bir başucu kitabı olma potansiyeli.
İlginç bir asırda yaşamaktayız. Her ne kadar çağımız “bilgi çağı” olarak adlandırılsa da biz pek buna katılmıyoruz. Evet bilgi bol, her yerde ve ulaşımı da teknoloji sayesinde çok kolay. Lakin özümsenmiş, sindirilmiş, sistemleşmiş bilgi belli bir uzmanlık ve yılların birikimini, alın terini, emeğini istediği için, belki çağın insanı kısmen “bilgili” ama nadiren “bilge.” Haddizatında bilgi çağından ziyade de “reklam ve PR” çağındayız. Görüntü ve gürültü çağındayız. Ne kadar bildiğimiz, bilimle yahut ilimle ölçülmüyor. Ne kadar yıl geçirdiğimizden öte çağın ilgisi “görünene.” Sosyal medyada beş yıldızlı otellerden ve/veya yurtdışından bir şeyler paylaşan, youtube’da “ilmi hal”ine bakmadan konuşanlara diğer bir deyişle görünenlere çok daha fazla itibar gösteriyoruz.
Hal böyle olunca da, iki sertifika ile “yaşam koçu”, Hindistan’da üç ay takılmakla “mentor”, “copy-paste”lerle “kişisel gelişim uzmanı”, kürsüde durmakla “motivasyon konuşmacısı” oluyoruz. Kimsenin emeğini, özverisini, unvanını küçümsediğimiz düşünülmesin. Fakat şöyle de bir hakikat var asrımızda; bir Hoca düşünün, lisede çok başarılı olduğu için kazanması daha zor olan tıp fakültesini kazanmış. Burada altı yıl okumuş, dirsek çürütmüş. Şartlar, imkanlar bir tarafa, sanırım şunu hepimiz kabul ederiz değil mi, 4 yıl açık öğretimde halkla ilişkiler okumakla, 6 yıl tıp fakültesi okumak asla aynı zorlukta değildir.
Yazının tamamını Okur’un 13. sayısında bulabilirsiniz: http://bit.ly/3azFXBj
