Fatma Kebire Gündüz
Serçelerin Ölümü ile başladı tanışıklığımız. Okurken iç geçirdiğim, gözlerimin buğulandığı, sarsıldığım kitaplar oldu muhakkak. Lakin hüngür hüngür ciğerim sökülürcesine ağladığım ilk kitap olduğu için de yazarın bir sonraki çıkacak kitabını merakla beklemiştim. Dikkatimi çeken önemli bir husus da yazarın kullandığı kelimeler olmuştu bu kitapta. Kirlenmemiş, temiz kelimelerdi adeta. Bazısına sadece bu kitapta tesadüf ettiğim, henüz karşılaştığım güzel kelimeler.
Kadir Daniş ile bizzat tanıştığımda ise daha çok şaşırmıştım. Kitabı gibi kendisi de ufacık tefecik. “Yazar buysa kitap nerede, kitap buysa yazar nerede?” diye soruyor insan. Sen şimdi bu cüsse ile mi ağlattın, harap ettin beni. Bu genç yaşında nasıl kurdun o cümleleri de gözyaşlarına boğdun beni diyecektim ki “saçmalama” dedim kendime. Sanki yazarın cüsse- si, yaşı ile yazdıkları arasında doğru bir orantı olması şartmış gibi…
Acı ile Örülmüş Cümleler
Kadir Daniş’in Timaş Yayınları’ndan çıkan ilk iki kitabı ile birlikte son çıkan oluyor Yeryüzü Blues. Ayrıca çok sayıda kıymetli çevirileri de var yazarımızın. Daniş’in kitaplarını okurken başka kitaplarda rastlamayacağınız kendine has ifadeleri görünce şaşırabilirsiniz. Cesur cümleleriyle de sizi sarmalayıp, okudukça tesiri altına almayı başarıyor.
“Kalp rendelenmesi”, “uf yapmak” ilk aklıma gelenler mesela. İnsanın içi burkuluyor okurken ve hüznü, acıyı nasıl da yaşandığı, hissedildiği gibi aktarıyor okura. Kalbimizin kaldıramadığı yerde “bunların hepsi kurgu” deyip, tıpkı izlemeye dayanamadığımız bazı filmlerde yaptığımız gibi “aman canım film işte” diyerek acıdan sıyrılmayı, aynaya bakmaktan kaçar gibi kaçmayı seçebiliriz. Hayat bazen, hatta çoğu zaman kurguya taş çıkartır aslında. Kurgu belki de gerçeğin en hafif yansıması. Çarpmanın şiddetinden bizi korumak için bir kalkan. Hazırlıklı olmamız için küçük bir çaba sadece.
Yazının tamamını Okur’un 15. sayısında bulabilirsiniz: bit.ly/3idf6PP
