Süleyman Ragıp Yazıcılar
Bir sene önce, dergimizde yazıları yayınlanan dört ismin kitaplarını yapmaya karar verdik. Ayşegül Genç, Harun Kırkıl, Adem Ergül ve Mehmet Lütfi Arslan’ın dergide yayınlanan tüm yazılarını topladık, başladık mizanpaja.
İşler çok yoğun olduğu için kah ilerledik, kah geriledik. Geriledik çünkü birçok defa büyük hatalar yapmıştık ve geç fark etmiştik. Böyle olduğu zamanlarda baştan tekrar iç düzen yapıldı, tekrar tekrar okundu kitaplar. Artık o kitapları görmek istemediğim hale geldiğimi söyleyebilirim. Peki günlüğüme bu tecrübeyi aktarmamım sebebi ne?
Şu efendim: Bir iş yapacağınız zaman, o iş daha önce nasıl yapılmış mutlaka derinlemesine bir araştırın. Yenilik, farklılık güzeldir ama bu yenilik ve farklılığı ana temeller üzerine kurmak her zaman daha sağlam ve iyi bir yoldur.
Biz başta bu hatayı yaptık, kendi başımıza kitap çıkarmaya çabaladık. Sonunda da her köşe başında bir duvara tosladık ve boyumuzun ölçüsünü aldık. Hani derler ya burnumuz sürtüle sürtüle öğrendik diye, aynen öyle oldu. Böyle işlerin tek artısı, işte böyle acı tecrübeler oluyor. Bu vesile ise sizden sonrakileri uyarıyor, sadaka-i cariye kazanmış oluyorsunuz. Siz siz olun iyice araştırın, de- taylı bilgi sahibi olun, ardın- dan işlere girişin. Amerika’yı yeniden keşfetmeye gerek yok derler ya, haklıymış adamlar.
Peki sen bunu bilmiyor muydun diye soracak olursanız, bazen insan öyle oluyor ki gözünün önünü göremiyor diye cevap veririm. Netice olarak, nasip olursa yarın göreceğiz bu dört kitabı. Lütfi abimiz dün İkitelli’de olduğu için görmüş ve çok beğenmiş.
İnsan yaptığı emeklerin boşa gitmediğini, başkası tarafın- dan takdir gördüğünü görünce gayr-i iradi seviniyor. Öyle ya, marifet iltifata tâbidir. Dilerim Allah tesirini halk eder kitapların. Bizim için de tükenmeyecek bir hayır kapısı olur.
Şu an dört kitap da elimde. Görür görmez nasıl sevindim anlatamam. Sanki kendi kitaplarımmış gibi bir duygu kapladı içimi. Gerçekten de harika olmuşlar. Bir içim su derler ya, bir içim kitap resmen. Bilmiyorum, belki de başından sonuna her aşamasına şahit olduğum için bana öyle geliyor. İnsan kendi emek verdiği bir şeyi görmesi çok güzel bir duygu. Daha doğrusu, kendi emek verdiği bir şeyin sonuca ulaşmasını görmesi.,
Pırıl pırıl dört kitap şu an masamda. Çok tatlı kapakları var.
Allah utandırmasın…
