İsa Karaaslan
Hilmi Yavuz 1950-1954 yılları arasında Kabataş Erkek Lisesi’nde öğrenciyken, Behçet Necatigil Hilmi Yavuz’un edebiyat hocasıydı. Yavuz’un kaleme aldığı Behçet Hoca isimli eser, Necatigil’in hayatı ve edebi serüveni hakkında okuyucuya önemli imkanlar aralıyor.
Behçet Necatigil 1979 yılında aman vermez bir hastalıkla 63 yaşında bu dünyadan ayrıldı. Kendi hikayesini önceden sezen bir ilhamla “oyun, hüzün olmuştur” demişti Hilmi Yavuz’un hatırlattığı gibi. Oyunun hüzün tarafından bakıyor biraz da Yavuz bu kitabında öğrencisi olduğu, ondan şiiri öğrendiği hocasını anlatırken. Kendi ifadeleriyle ona öğrencilik ve sonraki yıllarında kılavuzluk eden hocasına hayat boyu duyduğu minnet duygusunu dile getirmek amacıyla kaleme alıyor bu kitabı.
Okurun Görevi
Hilmi Yavuz’un kitapta Necatigil’e dair vurguladığı, onu şiir ve hayat serüveni bakımından en iyi ifade eden karakteristiklerden biri yarımlık duygusu. Gerçekten de Necatigil şiirini okuyanlar, şairin şiirlerinde hep bir tamamlanmamışlık, yarımlık duygusu olduğunu sezmişlerdir. Bir anlamda şairin poetik duruşuyla da ilişkilendirebileceğimiz bu tutum, Necatigil’i Türk şiirinde özgün bir çizgiye taşımıştır. İşte bu yarım bırakılmışlık, yarımlık duygusu Hilmi Yavuz’a göre Necatigil’in insani durumudur. Yavuz’a göre şairin şiire karşı geliştirdiği “yarımlık”, “tamamlanmamışlık” tutumu, onun hakikati mecazlarda aramasıyla ilintilidir, çünkü “Gerçek çok zaman örtülüdür.” Bu örtüyü kaldırmaksa okurun görevidir.
Kitapta Hilmi Yavuz’un, Necatigil’in hayatıyla poetikasını ele alırken bir taraftan da Necatigil ile yakınlığını Ayşe Sarısayın’ın tanıklığına başvurarak okuyucuya sunması kitabın teorik bir düzlemle sınırlanmadan, aynı zamanda sıcak bir hatırat hüviyeti taşımasını sağlamış.
Yazının tamamını Okur’un 13. sayısında bulabilirsiniz: http://bit.ly/3azFXBj
